Αν ήθελε κάποιος να την περιγράψει με τρεις λέξεις, ίσως αυτές να ήταν ισορροπία, στόχος και προσήλωση. Πέρυσι ξεπέρασε τον εαυτό της στο ταρτάν και φέτος, θα επιδιώξει το ίδιο στις πανελλήνιες κερδίζοντας την είσοδο της στην ιατρική. Έχει μια αστείρευτη δύναμη, ξέρει τα όρια και τις ικανότητες της και μοχθεί καθημερινά για την επίτευξη των στόχων της.
Η Βεατρίκη Ντούγκου μίλησε στο Metrosport.gr για τους στόχους της τη φετινή σεζόν τόσο στο ταρτάν όσο και στο σχολείο και την περσινή ονειρεμένη χρονιά. Έκανε μια αναδρομή στο παρελθόν και στα πρώτα της βήματα στον στίβο, τους λόγους που ακολούθησε τον πρωταθλητισμό, τις καλύτερες κούρσες της και τον αγώνα που θόλωσε το μυαλό της.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στην κριτική και στα σχόλια που δέχθηκε όταν πήρε την ελληνική σημαία στην παρέλαση και αναρωτήθηκε γιατί υπάρχει τόσο αρνητισμός στον κόσμο. Ακόμη, σχολίασε τις εγκαταστάσεις στο Καυτανζόγλειο ενώ εξήγησε τους λόγους που θεωρεί πρότυπο τον μπαμπά της.
«Θέλω να περάσω ιατρική – Δεν θα σταματήσω τον στίβο»
Πώς εξελίσσεται η προετοιμασία για τις πανελλήνιες; Πόσο έχουν επηρεαστεί τις προπονήσεις σου;
«Λόγω των πανελληνίων, έχει μειωθεί αισθητά ο χρόνος των προπονήσεων μου. Κάνουμε συντήρηση κυρίως. Θα συμμετέχω στους αγώνες κλειστού αλλά δεν θα κυνηγήσω κάποια διάκριση. Θα κατέβω απλά για να τρέξω, δεν θέλω να απέχω εντελώς».
Ποιος είναι ο στόχος σου στις εξετάσεις;
«Θα ήθελα να περάσω ιατρική. Ελπίζω ότι θα πετύχω. Με ελκύει σαν επάγγελμα γιατί βοηθάς τον κόσμο».
Έχεις σκεφτεί και την ειδικότητα;
«Θα ήθελα ή νευρολογία ή ιατροδικαστική».
Αφού περάσεις, θα σταματήσεις ή θα συνδυάσεις σπουδές και στίβο;
«Εφόσον, συμβεί θα καταφέρω να είμαι καλή και στις σπουδές και στον στίβο. Δεν θα σταματήσω να κατεβαίνω στους αγώνες».
Τι γεύση σου άφησε η περσινή σεζόν;
«Ήταν γλυκιά η περσινή χρονιά. Ξεπέρασα τον εαυτό μου. Ο κλειστός μου άφησε πολλές προσδοκίες για τον ανοιχτό. Μπορεί να μην πέτυχα αυτό που ήθελα στον ανοιχτό, ήθελα το κάτι παραπάνω αλλά δεν έγινε. Δεν πειράζει, όμως, θα έρθει».
«Γεμάτο συναισθήματα το πανελλήνιο ρεκόρ πέρυσι – Στη Σλοβενία είχε θολώσει το μυαλό μου»
Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις στίβο;
«Άρχισα να ασχολούμαι από την Α’ δημοτικού επειδή πήγαιναν κάποιοι φίλοι μου. Δοκίμασα διάφορα αγωνίσματα και κατέληξα στα σπριντ. Μου άρεσε πολύ. Δεν σκεφτόμουν τους αγώνες και τα μετάλλια».
Γιατί ακολούθησες το δρόμο του πρωταθλητισμού;
«Ήμουν καλή και ένιωθα μια ικανοποίηση. Ο στίβος είναι ένα άθλημα που γνωρίζεις ανθρώπους και κάνεις καλούς φίλους. Μου άρεσε η διαδικασία της προπόνησης και μετά στον αγώνα που ανταμείβεσαι με τις επιδόσεις σου».
Δοκίμασες και άλλα αγωνίσματα;
«Έκανα επί κοντώ για τρία χρόνια, μετά δοκίμασα εμπόδια και κατέληξα στα σπριντ».
Τι σε εντυπωσιάζει στα σπριντ;
«Μου αρέσει η αδρεναλίνη πριν την εκκίνηση και η αίσθηση ότι τρέχεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Η ένταση όταν τρέχεις δίπλα από τους άλλους και νιώθεις την ανάσα και τον βηματισμό τους. Είναι έντονο το συναίσθημα και δεν το συναντάς κάθε μέρα».
Τι κάνεις πριν από την κάθε κούρσα;
«Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Δεν είναι κάτι εύκολο, απλά αντιμετωπίζω τον αγώνα ως μια κούρσα προπόνησης. Μιλάω με άλλους ανθρώπους και καταλαβαίνω ότι δεν θα κάνω κάτι τραγικό και ότι έχουν άγχος και εκείνοι. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι όταν δεν αγχώνομαι είμαι ήδη ένα βήμα μπροστά».
Ποια είναι η καλύτερη σου κούρσα μέχρι στιγμής;
«Το πανελλήνιο ρεκόρ στο Κλειστό. Θυμάμαι την κούρσα έντονα γιατί ήταν γεμάτη συναισθήματα».
Ποιος ο αγώνας που σε «πλήγωσε»;
«Η κούρσα του τελικού στη Σλοβενία γιατί ένιωθα ότι το μυαλό μου είχε θολώσει. Έτρεξα με το ένστικτο και δεν σκεφτόμουν τίποτα».
«Το μυαλό μπαίνει σε μια διαδικασία πίεσης για να αποδείξεις αυτό που είσαι»
Πού κάνεις προπονήσεις; Είσαι ευχαριστημένη με τις εγκαταστάσεις;
«Κάνω προπονήσεις στο Καυτανζόγλειο. Είμαι ευχαριστημένη και δεν έχω υψηλές απαιτήσεις για τις εγκαταστάσεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια τεχνικά θέματα και το κλειστό θα ήταν προτιμότερο να έχει καλύτερη οργάνωση. Προτιμώ να κάνω προπονήσεις στο βοηθητικό γιατί στο κεντρικό το ταρτάν δεν είναι καλό. Έχει φουσκώσει σε πολλά σημεία. Οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί, δουλεύουν με μεράκι και για αυτό δεν μπορώ να έχω παράπονο. Κάνουν ό,τι μπορούν με τα μέσα που έχουν. Έχω προπονηθεί και στο Παλέ ντε Σπορ αλλά δεν έχω παράπονο».
Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή;
«Ο ρόλος του προπονητή είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Για αυτό θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός και να κατανοεί ότι και ο αθλητής είναι άνθρωπος. Δεν μπορεί να πηγαίνουν όλα πάντα σύμφωνα με το πρόγραμμα γιατί κάποια στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι».
Πόσο επηρεάζεσαι τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως;
«Η αλήθεια είναι ότι την περσινή χρονιά, όλοι οι αγώνες έτυχε να είναι σε αυτές τις ημέρες. Οπότε έμαθα να το ξεπερνάω. Είναι καλό ότι δεν πονάω πολύ. Πονάω αρκετά την πρώτη ημέρα και παίρνω ένα παυσίπονο».
Πώς αισθάνεσαι όταν κρατάς το μετάλλιο στα χέρια σου;
«Νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου γιατί μόνο εγώ ξέρω τι έχω περάσει στην προπόνηση και πόσο καλά είναι η ψυχολογία μου. Στην απονομή νιώθεις ότι αξιώνεσαι».
Το να είσαι φαβορί, είναι μια έξτρα πίεση;
«Το μυαλό μπαίνει σε μια διαδικασία πίεσης για να αποδείξεις αυτό που είσαι. Όταν φυτρώνει η σκέψη αυτή, χάνεται η χαρά του αθλητισμού. Ειδικά όταν είσαι φαβορί, το συναίσθημα αυτό είναι μεγαλύτερο και πρέπει να το ελέγξεις. Πρέπει να έχεις μεγάλη εμπειρία αγώνων για να το ελέγξεις και να είσαι δυνατός χαρακτήρας. Είναι μια έξτρα πίεση και υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερο να μην σε ήξερε κανένας και να μην ήταν τα μάτια πάνω σου».
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος έχει τόσο αρνητισμό μέσα του»
Πώς αντιδράς στην κριτική;
«Πώς κάποιος μπορεί να κρίνει έναν αθλητή από τα 12 ή τα 24 δεύτερα που μπορεί να τρέξει. Τι ξέρει αυτός ο άνθρωπος; Αν δεν είσαι ο προπονητής μου και δεν με ζεις καθημερινά πώς ξέρεις αν ήταν η καλύτερη ή η χειρότερη κούρσα μου;».
Έχεις δεχθεί σχόλια ή βιώσει περιστατικά ρατσισμού;
«Αυτοπροσώπου όχι δεν έχω δεχθεί σχόλια. Πέρυσι στην παρέλαση, θυμάμαι ότι επειδή ήταν εθνικό θέμα υπήρχαν πολλά σχόλια που μου έδειξαν ότι ο εθνικισμός είναι ζωντανός. Δεν μπορώ να πω ότι δεν το περίμενα, ούτε ότι με έπιασε εξ απήνης αλλά ουσιαστικά επιβεβαιώθηκα ότι θα συναντήσω και τέτοιου είδους αντιμετώπιση στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Υπάρχουν κάποιοι που κρίνουν τον άνθρωπο από την εθνικότητα και το χρώμα του δέρματος του. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις. Μερικοί κατέκριναν τα άρθρα γιατί έλεγαν ότι δεν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν κάτι διαφορετικό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος έχει τόσο αρνητισμό μέσα του. Πρέπει να τα συζητάμε αυτά τα θέματα, γιατί δεν θα αλλάξει αλλιώς κάτι».
Πόσο σε είχε επηρεάσει;
«Δεν με επηρέασε πολύ γιατί ξέρω ότι εγώ δεν είμαι η άποψη τους και επειδή χάρηκα που είδα ότι υπάρχουν άνθρωποι που το κατέκριναν. Υπήρχαν διαφωνίες στα σχόλια και μου δόθηκε μια ελπίδα για το μέλλον. Πιστεύω ότι θα μειωθούν τα άτομα που έχουν ρατσιστικές απόψεις».
Ποια η στάση των γονιών σου στην πορεία σου;
«Με στηρίζουν από τα πρώτα μου βήματα. Είναι περήφανη για εμένα και στις νίκες και στις ήττες. Θέλουν το καλό μου. Ακόμη και αν τους πω ότι θέλω να σταματήσω τον στίβο, θα είναι εκεί και θα με στηρίξουν».
Γνωρίζοντας καλύτερα τη Βεατρίκη
Πρότυπο: «Τον μπαμπά μου. Είναι ένας άνθρωπος τίμιος, έχει περάσει πολλά από την Κένυα μέχρι εδώ αλλά πάντα ξυπνάει και έχει ένα μεγάλο χαμόγελο. Όταν ήρθε στην Ελλάδα μπορείς να φανταστείς ότι δεν ήταν όλα ιδανικά, ο ρατσισμός ήταν πιο έντονος. Ήρθε χωρίς να ξέρει την ελληνική γλώσσα. Γρήγορα προσαρμόστηκε και έγινε δεκτός από τους γύρω του. Κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε λόγος να τον φοβούνται. Κατάφερε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατροδικαστικής. Η μαμά μου ήταν μαία».
Αγαπημένο φαγητό: «Χοιρινό με πράσα»
Αγαπημένη ταινία/σειρά: «O Πρίγκιπας του Μπελ Αιρ και Όλα τα φωτεινά μέρη»
Αγαπημένο τραγούδι: «Drake, Jay Gold, The Weeknd»
Αγαπημένο χρώμα: «Μωβ. Όλη μου η ζωή είναι μωβ, αρνούμαι να δεχθώ αντικείμενο που δεν είναι μωβ (γέλια)»
Αγαπημένο βιβλίο: «Διαβάζω συνήθως αγγλικά βιβλία. Μου αρέσει η Σάλι Ρούνεϊ»
Γούρι: «Όχι»
Κατοικίδιο: «Έχω ένα καναρίνι εδώ και 10 χρόνια»
Ελεύθερος Χρόνος: «Βγαίνω έξω με τους φίλους μου, ακούω μουσική και διαβάζω βιβλία»
Τατουάζ: «Όχι»
Ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις: «Θα ήθελα να κάνω πολλά ταξίδια και θα το προσπαθήσω. Σίγουρα θέλω να πάω στην Κένυα».
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Είμαι αρκετά συναισθηματικά ισορροπημένη. Ζω και εκτελώ τα χρέη του εαυτού μου. Πιστεύω στις ικανότητες μου και όσο ακατόρθωτος και να είναι ο στόχος μου, θα προσπαθήσω και θα το κάνω».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Πηγή άρθρου : www.metrosport.gr
